باورش برایم سخت می شود..

هر روزهایت می آیدو تو قد می کشی..

وقتی که کنار پنجره می ایستمو مسیر رفتنت را دنبال می کنم..

باور بزرگ شدنت سخت می شود

خیییییییییییییییییییلی سخت..

عزیزتر از جان مادر آرامتر بگذر از مسیر روزمرگیهایم..

آرامتر قدم بردار بگذار در کنار هم بودنت ریشه بدوانت در روحم..

هر لحظه از لبخند هایت سبز می شوم و فکر نبودنت همیشه ها

خنجریست به قلبم..

بدون ستاره بارون حضورت من سیاه می شوم و تاریک..

به بلندای آسمان و به اندازه حس خوب باران ..

وبه اندازه حس لبریز اولین آغوشت ..

دوستت دارم..